Een opruimopdracht met een bijzondere uitdaging

Ik was afgelopen weekend uitgenodigd bij een echtpaar, waarvan de man blind is en de vrouw slechtziend. Verder bestaat het gezin uit een lieve, superslimme geleidehond, die heel erg veel kan, maar niet opruimen.

De hulpvraag kwam van de slechtziende vrouw. Haar bureau moest opgeruimd worden omdat ze binnenkort computerles krijgt en het allemaal te rommelig was geworden. Dit klopte inderdaad, ik kon het topje van het beeldscherm van de computer nog net boven een stapel papier uit zien steken.

U zult denken, hebben slechtziende en blinde mensen dan een bureau nodig, wat doen ze daar dan aan? Natuurlijk werken blinde en slechtziende mensen gewoon aan een bureau, lezen al dan niet met aangepaste middelen hun post, werken op hun computer of zitten, zoals in het geval van deze mevrouw, daarnaast ook nog lekker aan ditzelfde bureau te knutselen. En dan is het van het grootste belang dat een ruimte of in dit geval een bureau opgeruimd is, anders wordt het onmogelijk dingen terug te vinden zonder hulp van een ziende vriend, buur of hulp. Als je wel kunt zien is het al een probleem als je iets zoekt op een rommelig bureau, dus stel je maar voor hoe dat wordt als je niet kunt zien.

Mijn uitgangspunt is altijd om naast het assisteren bij de opruimklus zelf, een op maat gemaakt systeem te bedenken waar de klant zelf mee aan de slag kan als ik weer weg ben. Ik wil dat de klant na mijn vertrek naast het opgeruimde gevoel van het moment ook de kracht voelt het nu zelf te kunnen. Meer zelfstandigheid is immers meer vrijheid. Vindt de klant het toch fijner om bepaalde opruimacties samen te doen, dan kan dat natuurlijk altijd.

En dat brengt me dan gelijk bij de kern van mijn praktijkgerichte aanpak. Luisteren naar de klant, de wensen van de klant respecteren, samen met de klant een oplossing vinden, zodat de klant een systeem heeft waar hij/zij zelf mee uit de voeten kan.

We hebben systematisch alle spullen en papieren, die op en onder het bureau lagen (en ja ook speeltjes van de hond werden teruggevonden) in categorieën ingedeeld. Dingen die weggegooid konden worden of naar bv. de zolder konden werden meteen apart gelegd. Toen alles uitgezocht was, hebben we een systeem bedacht, waar mevrouw zelfstandig mee kon werken, zodat ze zelfstandig haar spullen en documenten terug zou kunnen vinden en ook zelf deze zaken weer zou kunnen opbergen om in de toekomst altijd een opgeruimd bureau te hebben.

Wat voor mij altijd voorop staat is het goed luisteren naar de wensen van de klant en je inleven in de situatie van de klant. Je kunt nog zoveel mooie opruimmethodes op iemand loslaten, maar als dit voor de klant niet werkt, moet je toch van het gebaande pad af om een methode te vinden die in die specifieke situatie wel werkt. Dit vergt geduld, inlevingsvermogen en respect.

Mevrouw was uitgelaten over het resultaat. Een opgeruimd bureau, een archief-opruimsysteem dat ze zelf bij kan houden. Haar zelfstandigheid terug en een groot gevoel van ontspanning. Een mooi resultaat in maar 4 uur tijd.

En hun hond? Die rekte zich eens lui uit bij het voelen van zoveel ontspanning bij zijn vrouwtje.

Bent u geïnspireerd door dit verhaal en wilt u dit ook ervaren of kent u iemand die hier mee geholpen zou zijn, neem dan vrijblijvend contact met me op voor meer informatie of voor het inplannen van een gratis intake-gesprek.